Sirkeci’den kalkan bir trene bindiler ve son istasyon Münih’teki 11. Peron’da bir yanı memleket bir yanı gurbet olan bir hikâye başladı. 1961’de Almanya’nın Türkiye’den işçi kabul etmeye başlamasının ardından umut yüklü tahta bavullarıyla Anadolu’dan yola çıkan işçilerin hikâyesi bu. Bir yanda memleket türküleri çalarken, bir yanda işçi tulumu boy gösterdi. Gidenler, memleketten gelecek bir selamı, kalanlar onların dönmesini bekledi. Köklü bir değişimin ilk adımları atılırken kendilerine yeni bir dünya kurmayı düşleyen bu işçiler omuzlarındaki yükü taşıyabildi mi? İşçilerin çalışma koşulları; ailelerin uğradığı zorbalıklar; bir erkek, bir kadın ve bir çocuk olarak yaşadıkları; öteki olmanın Almancası.
Göç hikâyesi anlatılırken, orada büyük sıkıntılara maruz kalan, kimi zaman evi yakılan, kimi zaman baskılara dayanamayıp intihar eden işçilerin aziz hatırasına bir vefa: 11. Peron.