“Güvenli kozamdan çıkmıştım, kanatlarım arkamda büyüyordu ve uçmaya hazır olduğumu
biliyordum.”
Dış görünüşleri birebir benzese de hayatları ve hayalleri
bir o kadar farklıydı. Dolunay yıllar sonra ayrı düğtüğü ikiz kardeşini bulmuş ve küçük bir
aksilikle kendini onun hiç bilmediği hayatının ortasına savurmuştu.
Lüks ve konfor içinde büyüyen Dolunay’ın tek istediği kardeşi hakkında bilgi sahibi olmaktı.
Ancak ahşap bir evde kimsesiz çocuklarla birlikte yaşadığını öğrendiği Çiçek’in hayatı tahmin
ettiğinden daha zordu ve sakladıkları
bununla sınırlı değildi.
Dolunay kardeşinin sırlarını keşfederken oynadığı oyun tanık olduğu fedakarlık, dostluk ve
kalbini ilk kez bu kadar hızlı attıran duygularla onun için bir karnavala dönüşür.
Kaçtığı hayatına dönüp bu oyuna bir son mu verecekti yoksa ayçiçeği gibi yüzünü güneşe
dönebilecek miydi?