Bazı coğrafyalarda hep hüzünlü öyküler doğurur toprak.
O öykü bir dal karanfil gibi gelir kanar yüreğinizde. Ya temmuzda kızgın güneşin altında yahut kırağı çalmış soğuk kış sabahında titreyerek.
Suyun hep bir öte yakası, hep ardılı olan bir kuraklık, bir kıyım ve hüznü vardır bu topraklarda.
Her damlanın umusu ummana varmak. Çoğu damla da o yolculukta kaybolur gider. Kimini yel götürür kendinden çok ötelere, kimini güneş bağrına çeker. Kimi de kayıptır yıllar yılı.
İnsan den ...