"Oh, bu ne iyi bir şeydi!... Bunu düşündükçe, kalbi bir hazz-ı itmînânla doluyor ve bundan bir zevk-i hayvanî duyarak, mest oluyordu. Heyecanından titriyor; muhakemâtını zapt eden bir ihtirâs-ı cinnetle adalâtı geriliyordu. Birden, heyecanlarının galeyân-ı tehevvürüyle kendini kaybetti. Ve ne yaptığını idrak edemeyen mütehevvir bir kaplan savletiyle delikanlının üzerine kapandı. Artık hiçbir şey düşünmüyordu..."
Türkçe edebiyat tarihinin canlı dönemlerinden Fecr-i Ati'nin sesini en ço ...