Laforgue'un şiirinde ilk bakışta dizeler arasındaki ilişki birbirinden kopuk gözükse de bunlar birbirini tamamlayan bir çokgenin köşeleri gibidir. Şiir bittiğinde bitiş sonrası amaçlanan anlam, o derin tasavvur, okuyucuda istenen sonucu bırakmış olur. Anlam şiirin bütününe yedirilmiştir. Yani imgeler parlak bir yüzeyde birbiri peşi sıra parlayan aynı ışığın binlerce yansıması gibi hep aynı çağrışımları duyurmayı amaçlar. Bir imge bombardımanı. Ama anlaşılır, sade bir dil, bir çeşit konuş ...