Acıya bürünmüş, gözyaşlarımın en kor hâli,
Gel de bir gör Şeyda hâlimi,
Tutuşur yanarım da vermem kimselere bendeki seni!
Bil ki kahroluşum aşkımın yemini,
Gidişin yıkılışımın zemini,
öyleyse bu hangimizin zevali?
Kerbela’nın eşiğinde yanıp tutuştum da,
Bir ben bedel ödedim, sense sadece izlemekle yetindin.
Anlayacağın sensiz yaşamaktansa ölümü yeğlerim sevgilim!
Ve bilinsin ki ölümü en güzel kurtuluş bilirim.
Ayrılmaz parçamsın, lâyetezelzelimsi ...