Kulluğunun son noktasına gelen insan hiçtir ve Hep’e aynı olmuştur. Hep, kendini hiçe ulaşan kulunda görmeye başlar. Zatı itibarıyla Allah, sonsuz bir deniz. İnsan ise o denizden alınmış bir damla su gibidir. O damlanın denizden alındığının ve aslının su olduğunun bilinmesi önemlidir ki bu da denizdeki ve damladaki zatın, yani hakikatin faklı olmaması demektir. An denen nokta, aşk noktasıdır. O noktanın verdiği hareketle dolaşma, gezinme ve uzaklaşma olunca, zaman kavramı ortaya çıkar. O noktada ...