“Füsun Yüceerdeyince her zaman gözümün önüne onun baz en çok mahzun, bazen de hayat dolu bakışları gelir. Gençti , hayata tutkundu, yaşadığı , iyi kötü her şeyin hakkını vererek yaşardı. Böyle olunca da bazen deli gibi üzülür, bazen de mutluluktan içi içine sığmazdı.
Hayalleri vardı Füsun’un, bitmez tükenmez hayalleri . . .
O anlatır, ben dinlerdim. Boş hayal kurmazdı. Her hayalin savaşçısıydı. İşte o hayallerinden biri de bir gün kendi penceresinden gördüğü, arada bir canını çok yak ...