“Karanlık gecede parlayan dolunay önümü aydınlatıyor. Uzaklara yürüyorum. Senden olabildiğince farklı bir noktada olabilmek için ıssız yolların sonsuz uçurumlarına bıraktım kendimi. Yine de peşimi bırakmıyor gözlerin. İleride bir orman var. Belki orada kaybettirebilirim izimi. Ama yollar uzun ve dikenli. Vücudum yorgun ve kasvetli.”yine de içeri ve daha içeri…aşkın samimi ikiliği içinde, daha bir içeri…ve bu ikilik çokluğa ulaşır ve topluma seslenir,aşkın politik ifadesi, tüm dertlere çare arar ...