Özlem Akıncı sıklıkla rastlananlardan bambaşka yerlerde arıyor hikâyeyi. Anlattıkları sanki yalnızca onun yaşadıklarında bulunabilirmiş gibi. Birlikte yaşadıklarımızdan çıkanlar ister istemez birbirine benzer öykülere yol açtığı için, o kendi dünyasına çekiliyor. Hikâyenin bulunabileceği ayrıntıları kendisi yaşıyor, hissediyor. Dolayısıyla başkalarına bakma gereksinimi duymadan yazıyor. Bu arada kusursuzluğu arayan bir incelikle yazarken anlatım biçiminin kurumasına izin vermeyen canlılığı da ya ...